امروزه مشکل آلودگیهای محیط زیستی و هیدروکربنی و آلایندهها، بهویژه مونوکسید کربن، عمدهترین چالش زیستمحیطی محسوب میشود. پس از پیمان پاریس و با گذشت سالها از این توافق، دولتها و کشورهای مختلف برای رفع مشکلات زیستمحیطی بودجه قابل توجهی اختصاص دادند و با تغییراتی در سبک زندگی سعی در عملی کردن این توافق نمودند. اما در حقیقت، اقداماتی که بتوانند به پالایشگاههای فعلی در واحد تناژ برای رفع این مشکلات پاسخ دهند، حداقل به عنوان تغییرات جدی و قابل قبول، بسیار محدود است.